Barbet – rasa psów myśliwskich, średniej wielkości, przeznaczona do polowania na ptactwo wodne, wyszukuje i wypłasza ptactwo, ukryte w zaroślach i trzcinach, i aportuje strzelone sztuki. Bardzo odporny na zimno, powinien iść do wody bez względu na pogodę. Rasa obecnie rzadko spotykana, zakwalifikowana przez FCI (105 ) do grupy VIII sekcji 3.  Rasa podlega próbom pracy.

Wzorzec Rasy wg FCI

Wymiary : 58 – 65 cm  psy
53 – 61 cm  suki

• Głowa: kufa nieco krótsza od czaszki oraz nieco większa długość tułowia od wysokości w kłębie to podstawowe proporcje zaznaczone w standardzie rasy. Włos na głowie podobnie jak na cały ciele ma być długi i obfity, oznacza to, że sierść psa opada na grzbiet nosa, broda jest obfita i długa a na całej długości kufy pies ma wąsy. Czaszka psa powinna być szeroka i zaokrąglona, a stop – wyraźny. Nos psa jest stosunkowo duży o szerokim grzbiecie, czarny lub czekoladowy, w zależności od umaszczenia. Wargi powinny być grube, dobrze pigmentowane zakryte długim włosem, podobnie jak w przypadku nosa dopuszczalny kolor pigmentu i krawędzi warg to czekoladowy bądź czarny. Oczy okrągłe, pożądane ciemnobrązowe. Jedną z charakterystycznych cech rasy są uszy, powinny być one nisko osadzone (linia oczu lub niżej), długie (ułożone wzdłuż kufy wraz z włosem powinny sięgać co najmniej 5 cm poza nos, a małżowina sięga dalej, niż kącik warg), szerokie i płaskie, porośnięte długim włosem.

• Tułów i kończyny: Budowa tułowia oraz kończyn Barbeta musi odpowiadać jego charakterystyce użytkowej, czyli pracy w ciężkich warunkach. Grzbiet powinien być mocny i dobrze zaznaczony, nie może być wklęsły. Lędźwie wysklepione, krótkie i mocne. Klatka piersiowa – szeroka i pojemna, sięgająca łokcia. Ogon długi, co pomaga w pływaniu, nisko osadzony z charakterystycznym haczykiem na końcu (ogon noszony ponad linią grzbietu byłby poważną wadą, gdyż zahaczałby o krzewy i gałęzie drzew). Kończyny muszą być mocne i silnie, tak by były wstanie unieść psa np. w sytuacji gdy wychodzi z wody na stromy brzeg niosąc aport, dlatego standard wymagana silnego umięśnienie ramion, przedramion i ud. Śródstopie powinno być pionowe a sama łapa duża, okrągła (by pies nie zapadał się w grząskim gruncie) i mocno owłosiona. Ruch psa jest swobodny, kończyny poruszają się równolegle wobec linii środkowej tułowia. Tylne kończyny dają mocny napęd. 
  • Szata i skóra: Szata i skóra Barbeta pełni przede wszystkim funkcję ochronną, zarówno przed zimnem jak i urazami. Skóra powinna być gruba a sama sierść pokrywająca całe ciało – obfita, długa, wełnista i kędzierzawa (może tworzyć sznury bądź loki). Naturalny wygląd okrywy jest najważniejszą i niezbędną cechą rasy. Modelowanie sierści dopuszczalne jest o tyle, o ile pomaga psu w pracy lub ułatwia codzienne utrzymanie.
  • Wady: Standard rasy wymienia kilkanaście podstawowych wad, z czego najpoważniejsza jest agresja lub wyraźna lękliwość, ponadto psy wykazujące wyraźne wady fizyczne i/lub zaburzenia charakteru powinny być dyskwalifikowane

  • Zachowanie, charakter, użytkowość

    Barbet to pies wesoły i pogodny, na co dzień opanowany, w zabawie żywiołowy. Mała szczekliwość w połączeniu z ufnym i pozbawionym agresji charakterem nie czynią z niego dobrego psa stróżującego. Barbet jest psem towarzyskim, przywiązuje się do właściciela. Potrzebuje bliskiego kontaktu z człowiekiem, dobrze sprawdza się w kontaktach z dziećmi jak również z innymi zwierzętami domowymi. Barbety łatwo i szybko się uczą. Pies może mieszkać w bloku jak i w domu z ogrodem, ale potrzebuje ruchu. Duża skłonność do wody wynika z użytkowości tej rasy jako aporterów. Barbety wykorzystywane są do pracy z niewidomymi  jak również w charakterze psów terapeutycznych . Barbety mogą brać udział w próbach pracy psów myśliwskich, wyszkolone psy sprawdzają się w charakterze płochaczy i aporterów.

  • Wychowanie
  • Łatwy w szkoleniu i inteligentny, może brać udział w takich konkurencjach jak: agility , obedience.Żywienie, pielęgnacja i zdrowie

    Żywienie Barbeta niczym nie odbiega od żywienia innych psów z powodzeniem można stosować zwykłą karmę . Pielęgnacja ogranicza się do regularnego kontrolowania stanu małżowin usznych, które mają tendencję do zarastania co w połączeniu ze słabą wentylacją ucha i częstymi kąpielami, może prowadzić do powstania stanów zapalnych. Pielęgnacja włosa ogranicza się do niezbyt częstego szczotkowania bądź czesania w przypadku włosa dobrej jakości. Im gorsza jakość włosa (suchy i mocno kręcony) tym więcej czasu i wysiłku kosztuje utrzymanie okrywy w należytym stanie, prowadząc czasem do konieczności regularnego strzyżenia. W upalne dni trzeba zapewnić psu chłodne i zacienione miejsce oraz możliwość kąpieli, za to zimą gruba okrywa powoduje, że pies wytrzymuje niskie temperatury.

  •  (Źródło Wikipedia)